Haar vader was Arnoldus Hubertus van Soest en moeder was Jacoba Mechtilda Rosalia Freulich.
Clara is geboren op 6 december 1917 te Broekhuizen.
Eigenlijk vond ik het als kind niet leuk om op Sinterklaas jarig te zijn. Ik had toch het gevoel een keer minder een cadeautje te krijgen dan de anderen, maar of dat waar was weet ik niet, zei ze er later altijd bij.
Dit was één van de vele verhalen die tante Clara vaker tegen ons vertelden.
En vertellen kon ze goed, waarbij opviel dat ze een enorm goed geheugen had wat betreft namen en data. Tegenwoordig “googelen” we via internet om dingen op te zoeken, maar dat was bij tante Clara niet nodig. Zeker niet als hetr om haar eigen familie ging of over haar geboorteplaats Broekhuizen. Feilloos kon ze zich hiervan de dingen met zo nodig de bijbehorende datums herinneren. Niet voor niets werd er door leden van de heemkunde vereniging van Broekhuizen een beroep op haar gedaan.
Ze is altijd, behalve een paar jaar toen ze in Grubbenvorst voor haar MULO opleiding in La Provindence intern op de kostschool heeft gezeten, woonachtig geweest in Broekhuizen. Eerst vanaf haar geboorte aan de Veerweg op nr. 4.
Als je het met haar over de “Veerweg” had, dan kwam ook altijd het hoge water van de maas in januari 1926 ter sprake. Het hoge water van de maas in januari 1926 kon ze zich nog heel goed herinneren. Met een bootje kon men toen zelfs over de trap voor het huis varen. Overal stond in huis het water. De kelders waren vol gelopen en planken werden in huis gelegd om over te lopen. Ze wist zich ook goed herinneren dat “moeder” toen in verwachting was. Later, om precies te zijn de 17e januari 1926 werd tante Fien geboren.
Omdat opa en oma aan de Veerweg het landbouwbedrijf dat ze hadden niet goed kon uitbreiden heeft men toen een nieuwe woning met bedrijfsruimte gebouwd aan de Broekhuizerweg waar men op 17 april 1954 is gaan wonen.
In 1988 werd dit pand toen vanwege hun hoge leeftijd veel te groot en daarom hebben ome Jeu en tante Clara na het overlijden van ome Chrit deze woning verkocht en is men op 21 april 1988 verhuisd naar de Genenberg 10 in Broekhuizen.
Zoals eerder vermeld heeft tante Clarain Grubbenvorst haar MULO opleiding genoten. Hier behaalde ze op 18 juli 1934 haar diploma.
Na de MULO is ze in eerste instantie thuis blijven werken. Opa en oma waren toch al, zeker voor de begrippen van toen, wat ouder en konden de hulp goed gebruiken.
Na enkele jaren thuis gewerkt te hebben, heeft Clara nog gewerkt bij slagerij Cool in Venlo. Haar broer Sjaak werkte hier al, maar Cool zocht nog een hulp voor in de winkel. Het was Cool bekend dat Sjaak nog zusters thuis had. Hij is toen met oma ( Clara en Sjaaks moeder ) gaan praten en na goedkeuring van haar is Clara toen ook bij Cool gaan werken.
Door de kou in de slagerij en het bijna altijd open staan van de winkeldeur (dit was een dubbele deur) begon Clara echter last van dikke vingers en tenen te krijgen. Oma zei haar later toen ook dat ze moest stoppen met dat werk in die koude slagerij en vroeg haar weer thuis te komen werken. Dit heeft ze toen ook gedaan. Vooral ook omdat het toch wel plotselinge overlijden van haar vader in maart 1947 extra hulp op de boerderij en in huis hard nodig was.
Maar als we met haar herinneringen ophaalden over deze periode bij Cool, dan noemde ze meestal ook nog even wat vleesprijzen op uit die tijd.
Onderstaand “voor de fun” enkele prijzen van vleeswaren en versproducten zoals zij zich die nog kon herinneren:
spek
hals cotelet
steel cotelet
filet cotelet
filet zonder knook
soepvlees
leverworst
boterhammenworst (schinkeworst)
bloedworst rond
bloedworst vierkant
preskop
schouderham
gekookte ham (schink)
rookvlees
f. 0,45 per pond
f. 0,45 per pond
f. 0,50 per pond
f. 0,55 per pond
f. 0,60 per pond
f. 0,45 per pond
f. 0,08 per ons
f. 0,10 per ons
f. 0,12 per ons
f. 0,14 per ons
f. 0,14 per ons
f. 0,12 per ons
f. 0,14 per ons
f. 0,18 per ons
En dan te bedenken dat dit ook nog bedragen in “guldens” zijn en dus geen euro’s.
Later, eind 1948, heeft ze mijn ouders nog geholpen met het opstarten van hun slagerij in Maastricht. Vooral omdat ze ervaring in een slagerswinkel had. Maar ook dit heeft ze i.v.m. de gezondheid (last van de kou) niet erg lang gedaan.
Wel heeft ze nog af en toe uitgeholpen in de periode dat wij werden geboren. Overigens is tante Clara bij de meeste bevallingen in de familie aanwezig geweest om te helpen in het huishouden en om de eventueel reeds aanwezige kinderen “bezig” te houden. Lekker samen snoepjes bakken in de pan, dat deed ze graag met kinderen.
Tante Clara was sowieso een “wondertante”. Ze kon kinderen beter maken met “suikerwater”. Iets lekkerders was er niet en pijntjes en tranen bij de kinderen verdwenen heel snel na het drinken van dit wondermedicijn “suikerwater”.
Wie weet. Misschien moeten we dit oude recept weer eens nieuw leven in blazen om zo de huidige zorgkosten wat omlaag te brengen.
Vanaf begin 1939 tot juli 1966 is tante Clara in het bestuur geweest van het Groene Kruis. In juli 1966 nam ze afscheid. Die maand kreeg ze van het hoofdbestuur van het Groene Kruis de gouden legpenning omdat ze 27 jaar onafgebroken penningmeester was geweest.
En eigenlijk verdient ze ook een gouden kruisje van de hele familie, want zij heeft zoals eerder geschreven bij alle families ooit wel eens geholpen. En, zo zei ze zelf op oudere leeftijd nadat ome Jeu was overleden, nu ben ik alleen. Ik heb mijn leven lang altijd overal geholpen en diverse broers en zussen bijgestaan toen ze hulpbehoevend werden, maar nu ben ik uiteindelijk helemaal alleen. Maar ondanks dat klaagde ze nooit. Aan sommige dingen kon je merken dat ze op latere leeftijd eenzaam was, maar dat probeerde ze vervolgens weer heel goed te verbloemen, want de tevredenheid over de kleine mooie dingen in het leven voerde bij haar eenmaal de boventoon. O wat was zij toch een unieke tante!
Tante Clara heeft altijd gezegd een mooi leven te hebben gehad met ook een heel mooie jeugd en een fijne familie. Over haar vader en moeder had ze nooit een slecht woord. Maar ze had ook nooit een verkeerd woord over haar broers en zussen. De familie van Soest is altijd een hechte familie geweest. Altijd was men bereid elkaar te helpen. Het woord “ruzie” kenden we niet, zo zei ze.
Wat zou ze trots zijn geweest als ze wist dat zij indirect de aanleiding zou zijn tot onze mooie familiedagen van de laatste jaren en indirect ook de aanleiding is geweest van dit familieboek. Inderdaad, een warm nest is de familie van Soest.
Foto’s
Foto’s